'Pan Gąsienica i ona spoglądali na siebie przez pewien czas w milczeniu, wreszcie Gąsienica wyjął z ust cybuch nargili i zwrócił się do niej sennym, znużonym głosem:

- A kimże Ty jesteś ?

Nie był to zachęcający początek rozmowy .. 

Odparła z pewnym onieśmieleniem:

- Ja prawie nie wiem, proszę pana, kim jestem w tej chwili .. oczywiście wiem, kim byłam wstając dzisiaj rano, ale wydaje mi się, że od tego czasu ..
.. musiałam się przemienić parę razy ..'

{Lewis C}