Serce.

Rybie.

' Nie można wyobrazić sobie snu ryb.

Nawet w najciemniejszym kącie stawu, wśród trzcin

ich spoczynek jest czuwaniem

wiecznie ta sama pozycja

i absolutna niemożność powiedzenia o nich:

złożyły głowę.

Także ich łzy są jak krzyk w pustce - niepoliczone.

Ryby nie mogą gestykulować swojej rozpaczy.

To usprawiedliwia tępy nóż, który skacze po grzbiecie

zdzierając cekiny łusek.'

{ZH}