'Ojca morskie tulą fale;
Z kości jego są korale,
Perła lśni, gdzie oko było;
Każda cząstka jego ciała
W drogi klejnot się przebrała
Oceanu dziwną siłą.

Pięć sążni w głąb twój ojciec na dnie,
Z kości wyrosły korale,
A jego oczy to perły te,
Nie zginął bowiem wcale..'

Fragment Burzy Szekspira w tłumaczeniu Słomczyńskiego.

Fragment, który zawsze będzie towarzyszył moim myślom 
o Sylvii. I o Tacie.

Niebawem już grudzień.

Za prawie miesiąc minie 6 lat.